KAPUZBAŞI ŞELALESİ

 Haziran'da, okul henüz kapanmamışken arkadaşlarla Kapuzbaşı Şelalesi'ne gittik.

Araya tatil girince çektiğim fotoğraflara bile doğru dürüst bakamamıştım.

Fırsat bu fırsat yerlerini alsınlar blog arşivimde..
 

Kapuzbaşı Şelalesi Kayseri'nin Yahyalı İlçesi'nde ve
dünyanın en yüksek 2. şelalesi durumunda (ABD'deki Niagara'dan 55 m. daha büyük).

Birincisi Uganda'daki Victoria Çağlayanı imiş.

 Yol topraklı, engebeli, dar ve virajlı olduğu için gidene kadar ecel teri dökmüş olsak da

değişik ve güzel bir tecrübeydi.

Karadeniz yollarını görmediğim için (çok daha kötüsüymüş) oldukça korkutucuydu benim için.

Belli etmemeye çalıştım ama bildiğim bütün duaları okudum giderken :p

Uçurumdan korkmayanlar için orman manzarası müthişti, o ayrı..

Bölgede değişik yüksekliklerde 7 ayrı şelale var ve

vadinin yamacından irili ufaklı, büyük bir gürültü ile akıyor.

Görülmeye değer bir doğa harikası..

Okulumdaki bir öğretmen arkadaşım yemek olayına çok düşkündü.

Yıl boyu birçok kez mangal yaktı bizim için. Bu yıl tayini çıktığı için O'na da veda pikniği oldu.

Son kez mangal yaptık birlikte..

       Daha doğrusu o yaptı, biz yedik.        

 

Ben et severimdir, özellikle mangal olayına hayır diyemem hiçbir zaman ama

közde pişmiş biber, domates, patlıcanın yeri de ayrıdır.

.

Yukarıdaki domateslerin içinde yeşil sivribiber, sarımsak ve tuz var.

Bu şekilde mangalda pişip, tabağa ters çevrilip, eziliyor.

Biraz da zeytinyağı ekleyince çok leziz bir meze oluyor.

Tavsiye ederim ;)

.

Dönüş yolunda çay ocağında mola verdik.

Sahibi amca saz çaldı, türkü söyledi.

Yıllar önce şelaleye gelmiş bir turiste aşık olmuş.

Galiba turist de biraz ilgi göstermiş ya da amcam öyle hissetmiş, yazık..

Turist gittikten sonra aramış, bulamamış tabii ki ve o gün bugündür aşıkmış.

Dinlemeniz lazımdı, bol bol güldük ama üzüldüm sonra.

Trajikomikti.
Kızın ismi kimbilir neydi de Anişa olmuş ;)

İşte böyle..

Tatil olmamışken gittiğimiz gezi, tatilin bitmesine 10 gün kala hatırlandı tarafımdan :) 

Şimdiden mutlu bayramlar herkese!

♥

MUTLU OLMAK LAZIM

Fotoğraf makinesinin içinde duracağına, buraya renk versinler..

Belki anlık da olsa gider aklımız bir yerlere..

Güzel şeylere..

Maviye..

Yeşile..

 

ESKİ RADYO

İnsanın kalbindeki en ağır yük çocukluğudur.

Ya bir ömür özlersin, ya bir ömür kaçarsın.
Hande Altaylı

İlk okuduğumda düşündürmüştü beni, not etmiştim defterime.

Üzerinden zaman geçti ve şimdilerde sık sık geliyor aklıma..

Bugünden şikayetçi olduğum için değil, aksine çok mutluyum ama özlüyorum çocukluğumu..

Eski günleri, arkadaşlarımı, mahallemizi, oyunları, dedelerimi, eski evimizi, eski eşyalarmızı..

Bir garip haller işte :) 

  

Geçen sene yazmıştım, bu eski radyoyu.. 

Anneanneme babasından kalmış ama tam olarak ne zaman alınmış bilmiyorum.

Tek bildiğim çocukluğumdan beri anneannemin evinde oluşu..

.

Şu an bizim evimizde ve artık en kıymetli eşyalarımızdan biri..

.

İyi haftalar!