06052019

7.5.19

Olduramadıklarımızla barışma ile sürekli bir şeylerin galibi olma hırsı arasında geçen süre ne kadar kısa olursa egolarımızın esiri olmaktan o derece kurtuluruz gibi geliyor bana. 
Şişkin egolarda bencillik, başarı için her yolun mübah sayılması, ihtiras, aymazlık, kabalık çıkmaz sokakta çıkış yolu arama gibi sonsuz bir döngüye sokuyor insanı. Bumerang gibi sürekli aynı noktaya geri döndürüyor ve o noktada artık eski halinden de eser kalmıyor. Doymak bilmeyen bir açgözlüye dönüştürüyor. 
Halbuki egolar o kadar şişene kadar tüm o beceremediğimiz şeylerle kavgamızı bitirsek, onları da en az başarılarımız kadar kabul etsek her şey çok kolay olacak. Hem insanlık için, hem kendimiz için...