Karne günü :((

13.6.08

Karne günüydü bugün. Okulumuzdan benimle birlikte 3-4 öğretmen ayrılıyor. O yüzden hüzünlü bir gündü. Öğrenciler ağladı, onlar ağlayınca biz ağladık. Kötüydü işte. 'Örtmenim gitmeyin yaaa' sesleri şuan kulağımda ve içim buruk. Halbuki yeni öğretmenleri mutlaka gelir, bizim yeni öğrencilerimiz olur ama yine de garip bir bağ oluyor aramızda. Yıl içinde aileleriyle paylaşamadıklarını bile gelip anlatıyorlar. Pazartesileri sanki yıllardır görüşmüyormuşuz gibi 2 günün hasretini gideririz vs. Umarım bundan sonra herşey çok daha güzel olur benim minik dostlarım için. Onları çok ama çok özleyeceğim ben :( Gelecek döneme izin alamayıp, sevgilimle gidemezsem ve paşa paşa okuluma dönersem çok gülerim bugünkü veda anlarına. Neyse bakalım hayırlısı diyelim :)
Ayrıca bugün evlerde harp havası esmez umarım. Umarım aileler karneleri nasıl olursa olsun çocuklarını sevmeye ve sevgilerini göstermeye devam ederler. Umarım karne yüzünden diye başlayan 3. sayfa haberleri olmaz gazetelerde. Çünkü hiçbir zaman unutulmamalıdır ki çocukların en ufak başarısızlığında anne babanın payı büyüktür.

Gelinliğimi seçtik !!

1.6.08

Dün gelinlik için Ankaradaydık sevgili eşimle :) Eşim demek garip geliyor ama eşim işte. Cuma günü pasaport için emniyetteydik. Memur "kim için pasaport" dedi. Ahmet'te "eşim için" dedi ve bir acayip hissettim kendimi. Biz artık birbirimizin eşiyiz :) Neyse konuyu dağıtmayalım. Dün erken saatte Ankaramızdaydık. Tam 5 ay sonra mutlu olduğumuz yerde, birlikte ilk ve son kez yapacağımız alışveriş için bir aradaydık. Güzel ve neşeli bir kahvaltının ardından gelinlikçileri dolaştık. Aslında pek de dolaştık sayılamaz. Vitrinlere bakıp, burun kıvırdım ben bir süre. Çünkü modeller çok abartılıydı ve ben abartılı bir model en başından beri istemiyordum. Sonra beğenebileceğim bir modeli denemeye karar verdim. Zor da olsa seçtim birini ve giydim. Daha doğrusu görevli giydirdi. Gelinlik giymek ne zor birşeymiş. Hep gelinlik giyince insan kendini çok farklı hissediyor derlerdi. Gerçekten de bunu yaşadım. Aman aman beğendiğim bir model olmamasına rağmen iyi hissettim kendimi. Tek bir gelinlik bile neyi nasıl istediğim konusunda fikir verdi bana. Sonra geçenlerde düğününden bahsettiğim arkadaşımla buluştuk ve o bizi onun gelinliğinin dikildiği modaevine götürdü. Ben beğendiğim modellerin çıktısını almıştım. Onlardan seçim yaptık. Ne, niçin olmaz ya da olur şeklinde. Sonra da Pronovias'ın 2007 modelinden birini istediğim şekilde değiştirmeye karar verdik. Model straplezdi. Benim ki inceden kalına askılı ve biraz daha fazla işlemeli olacak. Renkte kırık beyaz tercih ettim. Şehir dışından geldiğimiz için kağıt üzerindeki provayıda yaptı terzi. Esas olan ilk prova 28 Haziran'da olacak ve 19 Temmuz'da da gelinliğimi teslim alacağım. Umarım dünkü memnuniyetim teslim aldığım gün de devam eder. Şuan için içime sindi. Ayrıca dün ayakkabımı da aldık. İşlerimiz olabilecek en hızlı haliyle devam ediyor ve bu beni gerçekten mutlu ediyor. Nazar değmez umarım da sonuna kadar böyle gider. Ben böyle anlarda her an bişey olacak ve herşey bozulacakmış gibi hissederim hep. Neyse karamsarlığın lüzumu yok. İyi düşüneyim, iyi olsun :)
Bugün de sürekli uyuyorum. 1 haftadır yoğun bir şekilde fiziken ve bedenen yorulunca acısını çıkardım. Yarın pasaportumu alacağım ve en kısa zamanda da vize için başvuracağız. 2 ay sonra da düğün var :) Yine geri sayıma başlayacağım. Beni tanıyan herkes bir şeyler için geri sayarken hatırlayacak eminim. Evett düğünüme 62 gün var :))