YERLEŞİK HAYAT

Selam günlük,

Yazamadığım süre içerisinde -ki bu süre gerçekten çok uzamış farkında olmadan- zaman bir şeyler için koşuşturarak geçti. Aslında farkında olmadan demek yanlış olur. Çünkü gayet farkındaydım; ancak blogu görev olarak değil de, daha çok dijital günlük olarak kullandığımdan hep canım istediği ve keyif aldığım için yazdım. Bu ara keyif aldığım zaman dilimleri benim için uyku ya da boş boş oturup etrafıma bakma şeklinde geçti.

Ev bulma/taşınma/yerleşme oldukça yorucu, zaman zaman stresli, en genel haliyle ise keyifliydi :)

Küçük, bize huzur veren yuvamızı, istediğimiz şehirde kurduk nihayet.

Okula başlayalı da neredeyse 3 ay olacak, daha yeni alışabildim. Türü, öğrenci profili, branş her şey sil baştan değiştiği için adapte olmak güç oldu. Oldukça yoğun, angaryası bol bir okul ama oldukça da zevkli. Özellikle atölye dersleri eğlenceli geçiyor. Gerçi akşam 8-9 arası uyuyorum o günler ama olsun. İnsan yorgunluğa bile alışıyor bir süre sonra..

Günler geçerken uzman öğretmen oldum ^^ Matah bir şey değil, farkındayım ama ne koparırsam kar mantığı ile şubat ayında yüksek lisans nedeniyle uzman öğretmenliğe hak kazandığım için dava açmıştım. 5 ayda lehime sonuçlandı. Temyiz kararı da vardı ama bakanlık temyize gitmemiş, iyi de yapmış. Bunun için bilgi isteyenler mailden ulaşabilir bana.

Ve aradan en sevdiğim mevsim geçti gitti resmen. Ucundan kıyısından yetişmeye çalıştım. Az da olsa yapraklara basa basa yürüme fırsatım oldu. Evime, akşamları mumlarını yaktığım bir kış köşesi yaptım.

Cuma günleri, henüz hava aydınlıkken bir kaç saat kendime vakit ayırabiliyorum ve dışarıda kısa süreli tek başıma olmak hoşuma gidiyor. O anlarda haftanın yorgunluğu gidiyor sanki. Bedenen olmasa da, ruhen dinlendiğimi hissediyorum ;)

Hafta sonları ise yalnız olmayı hiç sevmiyorum *-*
Geçen sene, küçük odamızda kalırken deli gibi oradan oraya gezmek zorunda kalıyorduk ve bu bir süre sonra sıkıntı vermeye başlıyordu. Şimdi evden çıkıp biraz kafa dağıtıp, sıcak evimize geri dönmek çok keyifli oluyor.

Dün birlikte geçen 12. yılımızı geride bıraktık. Hafta içi ruhuna yakışır bir biçimde, sakince pastamızı yedik evde, iyi ki diyerek bol bol şükrettik beraberliğimize.
...
İşte böyle... Son 2 ayın özetini geçtim resmen. Artık yerleşik hayata geçtiğimize ve alışma dönemini de geride bıraktığımıza göre daha düzenli yazabilirim.
Görüşmek üzere..